درمانهای موثری برای سرطانهای دوران کودکی وجود دارد. برای استفاده از این روشهای درمانی، کودکان مبتلا به سرطان باید در یک مرکز تخصصی سرطان، تحت درمان قرار گیرند. پزشکان این مراکز تجربه زیادی در معالجه کودکان مبتلا به سرطان دارند. در ادامه با روش های درمان سرطان در کودکان بیشتر آشنا می شویم.
گزینه ها و توصیه های درمانی به عوامل مختلفی از جمله نوع و مرحله سرطان، عوارض جانبی احتمالی و سلامت کلی بیمار بستگی دارد. برای اطلاع در مورد همه گزینه های درمانی فرزندتان وقت بگذارید و حتماً درباره مواردی که سوال دارید، از پزشک او سوال کنید. با پزشک کودک خود در مورد اهداف هر روش درمانی و آنچه کودک شما هنگام دریافت درمان ممکن است با آن مواجه شود، صحبت کنید.
روش های درمان سرطان در کودکان عبارتند از:
-
جراحی
- جراحی برداشتن تومور (سرطانی یا غیر سرطانی) و برخی از بافتهای سالم اطراف آن در حین عمل است. به عنوان بخشی از درمان بسیاری از کودکان مبتلا به تومور، در برخی از مراحل نیاز به جراحی است.
- برای بیشتر تومورهای دوران کودکی، سلولهای توموری میکروسکوپی پس از جراحی ممکن است باقی بماند، از اینرو پزشکان احتمالاً شیمی درمانی، پرتودرمانی یا سایر روشهای درمانی را به شما پیشنهاد می دهند.
- عوارض جانبی جراحی ممکن است به محل ، سن فرزند شما و نوع تومور و متاستاز آن بستگی داشته باشد. قبل از جراحی، با تیم مراقبت های بهداشتی کودک خود در مورد عوارض جانبی احتمالی جراحی فرزندتان صحبت کنید.
-
روش های درمانی با استفاده از دارو
- درمان سیستمیک، استفاده از دارو برای از بین بردن سلولهای سرطانی است. در این روش، دارو از طریق جریان خون برای رسیدن به سلولهای سرطانی پخش می شود. روش های درمانی سیستمیک به طور کلی توسط متخصص انکولوژی کودکان تجویز می شود. روش های معمول برای انجام درمان های سیستمیک شامل یک لوله وریدی (IV) است که با استفاده از یک سر سوزن داخل ورید قرار می گیرد و یا قرص یا کپسولی است که بلعیده می شود (به صورت خوراکی)
انواع روشهای درمانی سیستمیک که برای سرطان کودکان استفاده می شود عبارتند از:
شیمی درمانی:
- استفاده از داروهایی برای از بین بردن سلولهای سرطانی است.
- یک برنامه شیمی درمانی معمولاً شامل تعداد مشخص از تجویزهایی است که در طی یک دوره زمانی تجویز می شوند.
- عوارض جانبی شیمی درمانی به فرد، دارو و دوز مصرفی بستگی دارد اما می تواند شامل خستگی ، خطر عفونت، حالت تهوع و استفراغ، ریزش مو، از دست دادن اشتها و اسهال باشد. این عوارض معمولاً پس از پایان درمان از بین می روند.
- با تیم مراقبت در مورد اینکه چه عوارضی به دنبال شیمی درمانی وجود خواهد داشت و نحوه پیشگیری یا مدیریت آنها صحبت کنید.
ایمونوتراپی:
- که به آن درمان بیولوژیک نیز گفته می شود، جهت تقویت دفاع طبیعی بدن برای مبارزه با سرطان طراحی شده است. در این روش، از مواد ساخته شده توسط بدن یا در آزمایشگاه برای بهبود، هدف قرار دادن یا بازیابی عملکرد سیستم ایمنی بدن استفاده می شود. نمونه هایی از ایمونوتراپی شامل واکسن های سرطان ، آنتی بادی های مونوکلونال و اینترفرون ها است.
- انواع مختلف ایمنی درمانی می تواند عوارض جانبی مختلفی ایجاد کند. عوارض جانبی شایع شامل واکنش های پوستی، علائم شبیه آنفولانزا، اسهال و تغییر وزن است. با پزشک کودک خود در مورد عوارض جانبی احتمالی برای ایمونوتراپی خاص توصیه شده صحبت کنید.
- یک کودک ممکن است همزمان یک نوع روش سیستمیک یا ترکیبی از درمان های سیستمیک را دریافت کند.
-
پرتو درمانی
- پرتودرمانی استفاده از اشعه ایکس با انرژی بالا یا ذرات دیگری مانند فوتون برای از بین بردن سلول های سرطانی است. از آنجا که اندام ها و بافت های سالم در بخش پرتودرمانی به ویژه در کودکان کم سن، در معرض آسیب و سرطان های بعدی هستند، پزشکان معمولاً سعی می کنند تا حد امکان از پرتودرمانی در درمان سرطان کودکان خودداری کنند.
- متداول ترین نوع پرتودرمانی، پرتوی خارجی نام دارد که تابشی است که از یک ماشین خارج از بدن داده می شود. وقتی پرتودرمانی با استفاده از ایمپلنت انجام می شود، به آن پرتودرمانی داخلی یا براکی تراپی می گویند. در سالهای اخیر روشهای جدیدتری برای انتقال تابش ایجاد شده است.
- عوارض جانبی ناشی از پرتودرمانی ممکن است شامل خستگی، واکنش های پوستی خفیف ، ناراحتی معده و کاهش حرکات روده باشد. اکثر عوارض جانبی بلافاصله پس از پایان درمان از بین می روند.
-
پیوند مغز استخوان / پیوند سلول های بنیادی
- پیوند مغز استخوان یک روش درمانی است که در آن مغز استخوان حاوی سلول های سرطانی با سلول های کاملاً تخصص یافته جایگزین می شود. این سلول ها به نام سلول های بنیادی خون ساز به مغز استخوان سالم تبدیل می شوند. سلولهای بنیادی خونساز، سلولهای خون ساز هستند که هم در جریان خون و هم در مغز استخوان یافت می شوند. امروزه به این روش، پیوند سلول بنیادی نیز گفته می شود.
- بسته به منبع سلولهای بنیادی جایگزین کننده خون ، 2 نوع پیوند سلول بنیادی وجود دارد: آلوژنیک (ALLO) و اتولوگ (AUTO) . پیوند آلوژنیک از سلولهای بنیادی اهدایی استفاده می کند، در حالی که پیوند اتولوگ، از سلولهای بنیادی خود بیمار استفاده می کند.
- هدف در هر دو نوع پیوند، از بین بردن تمام سلولهای سرطانی مغز استخوان، خون و سایر قسمتهای بدن با استفاده از دوزهای بالای شیمی درمانی و / یا پرتودرمانی است که بعد از آن این امکان را به سلولهای بنیادی جایگزین شده می دهد که مغز استخوان سالم ایجاد کنند.
- عوارض جانبی به نوع پیوند، سلامت عمومی کودک و سایر عوامل بستگی دارد.
