وقتی به بیمارستان سرطان پای می گذاری هر صدایی ممکن است برایت نگران کننده و یا نارحت کننده به نظر برسد.
اما در بسیاری از بیمارستان های مخصوص بیماران سرطانی در خارج از کشور یک صدا، صدای امید و شجاست
صدای یک زنگ.
به طور کلی در زندگی ما صدای زنگ ها مفاهیم مختلفی دارند.
برخی از زنگ ها، نماد شادی و شور هستند مثل زنگ مدرسه
برخی زنگ ها نماد نگرانی هستند مانند زنگ آمبولانس و یا زنگ ماشین آتش نشانی
اما برخی از زنگ ها نماد امید هستند مانند زنگ پایان درمان در بمیارستان های بیماران سرطانی
هر بیمار سرطانی در پایان دوره درمان موفقیت آمیز خود در طی یک مراسم سه بار این زنگ را به صدا در می آورد.
صدای زنگ پایان درمان، نه تنها شادی را در کل بیمارستان به ویژه در میان کارکنان و بستگان بیمار پخش می کند بلکه هر صدای زنگ در واقع یک امید است برای سایر بیماران که سرطان رفتنی است…
چراکه بسیاری از بیماران سرطانی با اطلاع از بیماری که دارند امید به زندگی و بهبودشان را از دست می دهند آنان از لحاظ روحی آسیب پذیر ترین افراد هستند باید به امیدوارکردن و تقویت روحیه آنان کمک کرد. بی شک انجام طرح های نوآورانه هر چند به ظاهر ساده مانند زنگ پایان درمان، تاثیر بزرگی در روحیه این افراد و امید آن ها برای ادامه درمان خواهد داشت.
داستان زنگ پایان درمان از کجا شروع شد؟
داستان برمی گردد به زمانی که آقای Irve Le Moyne از نیروی دریایی ارتش آمریکا در مرکز رادیوتراپی بیمارستان MD Anderson دوره درمان سرطان سر و گردن خود را با موفقیت به پایان رساند. وی پس از دوره درمانی، به رسم ارتش، یک زنگ در محیط بیمارستان نصب کرد و به نشانه پیروزی بر سرطان آن را سه مرتبه به صدا در آورد.
بعدها این کار او، تبدیل به یک مراسم ویژه در بیمارستان های سراسر آمریکا و سایر کشورها شد که علاوه بر حس پیروزی در بازمانده سرطان، حس امید را در سایر بیماران زنده نگاه می داشت.