تشخیص سرطان یک رویداد در حال تغییر است که عموما موجب شوک، ترس، خشم، غم، تنهایی و اضطراب می شود. در این میان، باورهای نادرست و تابوهای اجتماعی نیز مانع در برخورد صحیح با سرطان می گردد.
سرطان همچنان تابو است و افرادی که مبتلا به سرطان هستند حتی در معرض ننگ و تبعیض قرار می گیرند که می تواند آنها را از قبول داشتن سرطان باز دارد.
مفهوم عمومی منفی سرطان می تواند چرخه ای از ترس را ایجاد کند که مانع افزایش آگاهی در مورد پیشگیری از سرطان و اهمیت تشخیص زودهنگام می شود.
عامل ایجاد باورهای نادرست سرطان
عدم اطلاع و آگاهی، ریشه اصلی تمام باورهای نادرست سرطان است. درصدرِ تمام اتفاقات مربوط به سرطان، برنامه های آگاهی از سرطان ضروری است تا این عقاید غلط و اشتباه را از بین ببرند.
باورهای نادرست درباره سرطان را می توان با خدمات موثر مدیریت کرد که می تواند تصورات غلط مربوط به سرطان را شناسایی کند و به بیماران و نیز اعضای خانواده آن ها برای مقابله با این بیماری کمک کند.
طبق اعلام سازمان بهداشت جهانی، اکثر موارد سرطانی هنگامی تشخیص داده می شوند که در مراحل پیشرفته بوده و غیر قابل درمان هستند که این امر آثار زیان باری خصوصا در کشور های در حال توسعه برجای می گذارد.
آموزش مردم و گسترش آگاهی در برابر سرطان و شبکه سازمان یافته در کلینیک های غربالگری سرطان، به تشخیص سرطان، حتی در بیماران بدون علائم در مراحل اولیه کمک شایانی می کند. تشخیص زودهنگام سرطان و مداخلات پزشکی مناسب، قطعا منجر به پیش آگهی بهتر و افزایش شانس زنده ماندن بیمار می شود.
