در پیوند سلول های بنیادی، بیمار، سلول های بنیادی خون ساز سالم را از طریق رگ دریافت می کند.
هنگامی که سلول های بنیادی وارد جریان خون بیمار می شوند، به مغز استخوان می روند و جای سلول هایی را که با از بین رفته اند، می گیرند. سلولهای بنیادی خون ساز که در پیوندها استفاده می شوند می توانند از مغز استخوان، جریان خون یا بند ناف گرفته شوند.
پیوند می تواند به انواع زیر دسته بندی شود:
انواع پیوند سلول های بنیادی
- اتولوگ: سلول های بنیادی از خود بیمار، گرفته می شوند.
- آلوژنیک: سلولهای بنیادی از شخص دیگری گرفته می شوند. اهدا کننده ممکن است از نظر خونی فردی از خویشاوندان بیمار باشد اما همچنین می تواند شخصی باشد که با بیمار ارتباط خویشاوندی نداشته باشد (برای کاهش عوارض جانبی احتمالی و بهبود پیوند آلوژنیک، سلول های بنیادی خون ساز دهنده باید در موارد خاصی با بیمار مطابقت داشته باشد).
- سینژنیک: سلولهای بنیادی از فرد دوقلوی بیمار گرفته می شوند.
چه کسی کاندید پیوند سلول های بنیادی است؟
پیوند سلول های بنیادی اغلب برای کمک به افراد مبتلا به سرطان خون و لنفوم استفاده می شود. همچنین ممکن است برای بیماران مبتلا به نوروبلاستوما و میلوم مولتیپل نیز استفاده شود. پیوند سلول های بنیادی برای انواع دیگر سرطان در مرحله ی آزمایش های بالینی و در حال مطالعه و پژوهش های بیشتر است.
پیوند سلول های بنیادی می تواند عوارض جانبی ایجاد کند
دوزهای بالای درمان های سرطان که قبل از پیوند سلول های بنیادی وجود دارد، می تواند مشکلاتی مانند خونریزی و افزایش خطر عفونت را ایجاد کند. اگر پیوند از نوع آلوژنیک باشد، ممکن است واکنش پیوند در مقابل میزبان ایجاد شود. این اتفاق می تواند زمانی بیفتد که گلبول های سفید خون دهنده (پیوند) سلول های بدن بیمار (میزبان) را خارجی تشخیص داده و به آنها حمله کند. این مشکل می تواند به پوست، کبد، روده و بسیاری از اندام های دیگر آسیب برساند. و ممکن است چند هفته پس از پیوند یا خیلی دیرتر رخ دهد. این مشکل با استروئیدها یا داروهای دیگری که سیستم ایمنی بدن را سرکوب می کنند قابل درمان است.
هرچه سلول های بنیادی خون ساز اهدا کننده به سلول بیمار شبیه تر باشد، احتمال ایجاد مشکل پیوند در مقابل میزبان کمتر است. همچنین ممکن است پزشک با دادن داروهایی برای سرکوب سیستم ایمنی بدن، از بروز آن جلوگیری کند.